Duiven
Wanneer duiven last hebben van bloedzuigende mijten, hebben zij bijna altijd last van de rode vogelmijt, ook wel bloedmijt of bloedluis genoemd.
Algemeen over de 'bloedmijt'
De rode vogelmijt (Dermanyssus gallinae) is een ectoparasiet, die in de volksmond ook wel "bloedluis" wordt genoemd. Hij komt algemeen voor bij vogelsoorten, zoals kippen en volièrevogels, maar ook bij knaagdieren. In de professionele pluimveehouderij is het een grote plaag, waarvoor maar weinig bestrijdingsmogelijkheden zijn.
Doordat de mijten veelvuldig bloed drinken krijgen de aangetaste dieren bloedarmoede en zijn ze veel vatbaarder voor ziekten. Ook is de mijt in staat om zelf ziekten over te brengen.
De bloedmijt kan zich zeer snel voort te planten en kan daardoor uitgroeien tot een enorme populatie. Door de veelvuldige bloedafname leidt dit tot verzwakking van de duiven, met als gevolg mogelijke sterfte.
Algemene kenmerken van de mijt
Een volwassen bloedmijt is ongeveer 1 mm groot, heeft 8 poten en is donkerrood van kleur.
Per dag kan een vrouwtje 3 tot 7 eieren leggen, die ze verstopt is allerlei naden en kieren. Afhankelijk van de temperatuur komen de eieren na 1 a 2 dagen uit. Wanneer de omstandigheden niet ideaal zijn kunnen de mijten en de eieren maandenlang tot soms wel twee jaar achterblijven. Ze komen dan pas uit wanneer het klimaat voor hen weer beter is. Op deze wijze kunnen de bloedmijten zonder problemen overwinteren. Voordat de mijt volwassen is doorloopt hij een aantal nimfenstadia, een larve die steeds een andere gedaante aan neemt. Bloedmijten kunnen maximaal een half jaar oud worden en kunnen maandenlang zonder voedsel leven. 
Leefwijze van de mijten
De bloedmijten leven in de directe omgeving van de duiven. Ze houden zich op in het duivenhok, waar ze zich overdag verstoppen in naden en kieren. Ze zijn lichtschuw en komen pas tevoorschijn als het donker is. Ze betreden dan hun gastheer en zuigen door middel van een speciale zuigsnuit bloed af bij de rustende duiven. Ook in de broedschalen en op de jonge vogels komen we ze veelvuldig tegen. Overdag zij zij niet te zien op de dieren, omdat ze lichtschuw zijn en zich verstoppen in het hok.
Ontdekken van de besmetting
Het is belangrijk dat een bloedmijtaantasting zo vroeg mogelijk wordt ontdekt. Controleer daarom regelmatig het duivenhok op de aanwezigheid van mijten, door goed de naden en kieren te bekijken. Een goede controleplaats is de onderkant van de zitstok bij de uiteinden. U kunt zo een aantasting in een redelijk vroeg stadium ontdekken.
Ook de duiven zelf geven aan wanneer er iets mis is. Ze gaan "dik zitten", krabben meer, vermageren en zijn lusteloos. Wanneer u deze symptomen herkent is de aantasting serieus en is het hoog tijd om in te grijpen.
Bestrijding van bloedluizen bij duiven
Het bestrijden van bloedmijten is een moeilijke opgave. Er zijn een aantal chemische bestrijdingsmiddelen in de handel, maar de meeste zijn inmiddels verboden vanwege hun giftigheid. Om het probleem goed en gifvrij aan te pakken kunt u gebruik maken van Dutchy's. Dit zijn roofmijten die als voedsel bloedmijten op het menu hebben staan. Ze kunnen, afhankelijk van de omstandigheden, vrij lang in het duivenhok overleven en doen zich intussen tegoed aan de aanwezige bloedmijten. De roofmijt zoekt zijn prooi op in de kieren waar hij zich verschuild en laat hem geen moment met rust. Het is belangrijk om de Dutchy's® zo snel mogelijk na het constateren van een aantasting in te zetten, zodat het aantal bloedmijten niet te groot wordt. Volg bij het uitzetten en het berekenen van de benodigde hoeveelheid roofmijten de instructies in de gebruiksaanwijzing voor duiven strikt op, zodat u zo snel mogelijk van het probleem verlost bent.